Και μια και μιλήσαμε στο προηγούμενο σημείωμα για εναλλακτικές λύσεις για την αστική μετακίνηση θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και κάποιες σκέψεις (όχι μόνο δικές μου) σχετικές με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε στην Αγγλία μια μελέτη του Ινστιτούτου Μηχανολόγων Μηχανικών ( ImechE) η οποία υπογράμμιζε τη σημασία του να μπορέσει η πολιτεία να πείσει τους πολίτες να χρησημοποιούν για τις μετακινήσεις τους το τραίνο και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αντί του ιδιωτικού τους αυτοκινήτου. Η μελέτη ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από διάφορες λαϊκές εφημερίδες που ούρλιαζαν για “συνωμωσία ενάντια στην ελεύθερη μετακίνηση”, αλλά πέρα από τον επιφανειακό λαϊκισμό, αυτό δείχνει το πόσο δύσκολο είναι να πείσεις τους ανθρώπους ν' αλλάξουν τον τρόπο συμπεριφοράς τους σε ό,τι αφορά στ' αυτοκίνητα. Σύμφωνα με την προαναφερθείσα μελέτη, το κοινό πρέπει να πεισθεί ότι η κατοχή ενός αυτοκινήτου με υψηλές εκπομπές (CO2) είναι το ίδιο καταδικαστέα κοινωνικά, όσο και το να οδηγεί κανείς πιωμένος… Το IMechE υποστηρίζει πως κάτι τέτοιο δεν θα είναι εύκολο, διότι θα πρέπει να γίνουν σημαντικές επενδύσεις, τόσο στην υποδομή, όσο και στα δρομολόγια. Σε ό,τι αφορά στα τραίνα, η μελέτη αναφέρει πως θα χρειαστούν νέοι, ταχύτεροι συρμοί με ηλεκτρονικές ευκολίες σε κάθε κάθισμα (τηλεφωνική γραμμή, πρόσβαση στο διαδίκτυο κ.λπ.) ώστε το ταξίδι να γίνεται πιο ευχάριστο και παραγωγικό. Μια ακόμα δυσκολία θα είναι η εύρεση κονδυλίων για μια τέτοια επένδυση, τη στιγμή που θα πρέπει οι τιμές των εισιτηρίων του τραίνου να είναι ελκυστικές. Όμως το κεφαλαιώδες εμπόδιο είναι η απλή δυσκολία να πείσεις τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τ’ αυτοκίνητά τους.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε στην Αγγλία μια μελέτη του Ινστιτούτου Μηχανολόγων Μηχανικών ( ImechE) η οποία υπογράμμιζε τη σημασία του να μπορέσει η πολιτεία να πείσει τους πολίτες να χρησημοποιούν για τις μετακινήσεις τους το τραίνο και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αντί του ιδιωτικού τους αυτοκινήτου. Η μελέτη ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από διάφορες λαϊκές εφημερίδες που ούρλιαζαν για “συνωμωσία ενάντια στην ελεύθερη μετακίνηση”, αλλά πέρα από τον επιφανειακό λαϊκισμό, αυτό δείχνει το πόσο δύσκολο είναι να πείσεις τους ανθρώπους ν' αλλάξουν τον τρόπο συμπεριφοράς τους σε ό,τι αφορά στ' αυτοκίνητα. Σύμφωνα με την προαναφερθείσα μελέτη, το κοινό πρέπει να πεισθεί ότι η κατοχή ενός αυτοκινήτου με υψηλές εκπομπές (CO2) είναι το ίδιο καταδικαστέα κοινωνικά, όσο και το να οδηγεί κανείς πιωμένος… Το IMechE υποστηρίζει πως κάτι τέτοιο δεν θα είναι εύκολο, διότι θα πρέπει να γίνουν σημαντικές επενδύσεις, τόσο στην υποδομή, όσο και στα δρομολόγια. Σε ό,τι αφορά στα τραίνα, η μελέτη αναφέρει πως θα χρειαστούν νέοι, ταχύτεροι συρμοί με ηλεκτρονικές ευκολίες σε κάθε κάθισμα (τηλεφωνική γραμμή, πρόσβαση στο διαδίκτυο κ.λπ.) ώστε το ταξίδι να γίνεται πιο ευχάριστο και παραγωγικό. Μια ακόμα δυσκολία θα είναι η εύρεση κονδυλίων για μια τέτοια επένδυση, τη στιγμή που θα πρέπει οι τιμές των εισιτηρίων του τραίνου να είναι ελκυστικές. Όμως το κεφαλαιώδες εμπόδιο είναι η απλή δυσκολία να πείσεις τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τ’ αυτοκίνητά τους.
Γιατί, άραγε ο κόσμος δεν ανέχεται την παραμικρή καθυστέρηση στο δρομολόγιο ενός τραίνου, ενώ επιδεικνύει… ιώβειο υπομονή στα μποτιλιαρίσματα; Η απάντηση είνβαι απλή: Όταν βρίσκεσαι μέσα στο αυτοκίνητό σου, είσαι μέσα στο δικό σου περιβάλλον και ακούς την αγαπημένη σου μουσική ή τον σταθμό της προτίμησής σου στο ραδιόφωνο. Ακόμα και να καπνίσεις μπορείς, αν θέλεις! Δεν είσαι αναγκασμένος να ανεχτείς την (ενοχλητική) παρουσία άλλων ανθρώπων, των μικρών παιδιών που τσιρίζουν και φυσικά δεν είσαι αναγκασμένος να… στέκεσαι όρθιος σε όλο το μήκος της διαδρομής. Οι ψυχολογικοί δεσμοί της μετακίνησης με αυτοκίνητο και της προσωπικής ελευθερίας είναι πολύ ισχυροί! Αυτό που φαίνεται είναι πως χρειάζονται πολύ περισσότερα από αόριστα περιβαλλοντικά επιχειρήματα και την επιβολή επιπλέον φόρων για να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τους δρόμους, και να γεμίσουν τους σταθμούς του τραίνου. Είναι πολυ εύκολο να πείσεις τους ανθρώπους πως το να πίνει κανείς αλκοόλ και να οδηγεί είναι άμεσα επικίνδυνο για τον ίδιο και για τους άλλους. Τα επιχειρήματα ενάντια στο κάπνισμα είναι ευρέως αποδεκτά χάρη στις δυσμενείς επιπτώσεις του στην υγεία. Ωστόσο, είναι απίστευτα δύσκολο να κάνεις τους ανθρώπους ν' αλλάξουν τη συμπεριφορά τους ώστε να βοηθήσουν το περιβάλλον. Οι ενέργειες του καθενός από εμάς ξεχωριστά είναι μικρές και ασήμαντες και πολύ δύσκολο να μετρηθεί η συμβολή τους στην επιδείνωση του παγκόσμιου περιβαλλοντικού προβλήματος.
Όταν, λοιπόν, εγείρονται τέτοιου είδους προβληματισμοί σε μια χώρα που έχει μετρό από το 1870 (!), είναι νομίζω τουλάχιστον αστείοι οι διάφοροι ημέτεροι υπουργοί που μας παροτρύνουν να χρησιμοποιούμε τα ελληνικά “Μ.Μ.Μ.”.
Υ.Γ. Αν είχαμε, ως λαός, χιούμορ και διάθεση να κάνουμε μια ομαδική πλάκα στο... “δοβλέτι” θα άξιζε μια μέρα να συνεννοηθούμε και να πάμε ΟΛΟΙ στη δουλειά μας με τα λεωφορεία...
No comments:
Post a Comment